Dursun’a

Özlemlerimi yoğurup Sirkeci garında
Florya’dan
Fayton fayton
Toprak sahaya koşar adım krampon izlerini bırakıyorum

Elinde düdüğü ile Gestapo Salih’in
-koş oğlum
-koş oğlum
Nidası
Babadan yemediğimiz fırçalar
gibi
Anne ninnisi oluyor
Ütülüyor parçalı formamızı

Sol ayaklı Ercü’nün gol sevinçleri
Unutturuyor diz ağrısını
Ağır
Ağır
Ağrır
Kalp ritminden soluk soluğa Dursun’nun son nefesi
Hikaye tribün sessizliğine bürünür

86 kışının tarifsiz ayazı
Sadece bir resim aralığında
Gazete manşetlerini
Gözyaşları ile selamlar
Saha
Ağır ve çamurlu
Saha
Yeşil bir örtü
Saha
Yüz on’a doksan metre
Kalbin darası
Sonsuz gökyüzü

Ter soluksuz kalıyor
Hüzün birikiyor
-Ki
Antonius kaç kez
Rum meyhanesinde
Gözyaşı şişesini
doldurmuştur buruk şarkılarla
Dem bu demdir
Sağdan
Sağdan
Yıldız takım
İsmet oğlu Cemal
Penaltı erimi gol olur
Sarı takım
Kırmızı takımı yener
“Sen sarı ile kırmızı
Kalbimizin yıldızı”
Yaldızlardan öte
Öğlenden akşama
Faytonun yorgun atları
Bir de tren camına
Duraklar arası
17 yaşın acısı kalır...

Not:
Bu şiir 86 yılında Galatasaray futbol genç takımında oynayan ve antrenmanda hayatını kaybeden Dursun Özbek ve benim de hocam olan rahmetli Salih Hoca anısına yazılmıştır.
*Salih Hoca : Salih Bulgurlu