içime uzattığın sarmaşığı tutmaya çalışıyorum
hani yol alıp gidecektik ya
sus pus olup göğe doğru
yıldız ışıltıları doldurup göğsümüze
dudaklarımızda buluşup ölecektik

olmadı zamanlar sonrası üzülerek
geçmişe doğru yürüyemedik
akıp giden yolcular gibi üstümüzde
sonsuzluğun çekim kuvveti
bilmediğimiz yeni yarınlar ürettik

kalmasın istedim bir izi lütfen
hafifliği ile saran mutluluk ve biraz mutsuzluk
kelebek şenliği ile bir gün
uzayıp giderken seni hatırlamak
yok olup gitmeliydi yine seninle her şey

ne de acele ettik günleri toprağa adarken
maviyi soluyup dalgalara bakarken
uçup gitti elimizden hayaller
keşke bir kanadı olsaydı geçip giden zamanların
yere bakıp ağlasaydık bulutlar gibi

öykümüz öyle basit
öyle yalanlarla dolu ki
merhaba desem selamımı almıyor yıllar
artık bir buse içim
sadece beni öpmeni bekliyorum şimdi.