Papatyam!
Hiçbir şairin dilinde eskimemiş
Tüm aşkları anlatacak bir söz
Bir cümleyle sevmek istiyorum seni
Bütün sevdalara atılıp iç çekecek bir yürekle
Fakirin son ekmeği gibi
Çaresizlik içinde deli dolu
Yağmura şükrederek
Bu dünyaya bunu için gelmiş gibi
Seni sevgili yaratılmış her şey huzurunda
İlk ve son defa sonsuz bir hareketlilik içinde
Birleşik bir eylem gibi
Sonsuza dek sevmek isterim seni
Şimdi ise senin aşkını, sevgini aldım gidiyorum
Sustum ve gidiyorum küf kokan odamı
Ayrılık hasretini buram buram sana bırakıp gidiyorum
Yaşanmışlıkları unutup tenime kefen sarıp
İzbe yollarda kaybolup bir meçhule gidiyorum
Gecenin karanlığında adım adım kaybolurken
Beni bulmak istersen, ayak izlerimi takip et
Ya da teninde kalan kokumu
Hayat bir aşk oyunu kimileri mesut mutlu
Kimileri de hüzün dolu gönül heybemde
Öldüğüm gün tabutum yürüyünce
Bu dünyada derdi vardı diye
Arkamdan ağlayıp da vah vah, deme hiç
Vah vah, dediğinde şeytanın tuzağındasın
Cenazemde sakın bana ağlama!
Aslında Rabbimle buluşmam o zamandır
Cenazem mezara indirildiğinde
Kesinlikle, elveda deme bana!
Zannetme mezar bana hapistir
O an canın hapisten kurtuluşudur
Güneş akşam vakti batar, ay ise gece doğar
Bu dünyada ölüm batma gibi görünse de
Yeniden doğandır, bir parlamadır aslında
Bence ağlama git yanına!
Git, yazıktır sana da bana da…