0
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
296
Okunma
Öldürmek için mi sevdik biz,
kan bağlarımızla hayatı öpüştürdüğümüzde?
Yağmurla dolmuş kara bulut gibi
ve acı, kötü kokulu deniz gibi,
üzerimize kapandı birdenbire.
Çocukların ağzında,
kayısı çekirdeğinin acısı belki de en fazlası,
hayatın gerçek acısını henüz tatmamışlarsa.
Kaybolmuş bir çiçek gibiydik biz de,
Çıkardık yıldızlı giysilerimizi,
Bir kentin soyunma odasında.
Teker teker kaybolup,
Çoğulca sevdik;
Hayatın bu soylu acı denizini,
Ve doğuştan güzel bir ağacını.
Eski defterlerin, eski yapraklarında kaldı ,
Kırmızı kızıl bir kaygı.
Hiç, silinmedi.
Ölü çocukların ölü anneleri
Ve kardeşlik adına,
Ey sevgili;
Kucakladık birbirimizi.
Kaybolmuş bir sokak gibi,
Kaybolmuş bir nehir gibi,
Çoğalıp çoğalıp,
Sevdik birbirimizi.
5.0
100% (11)
