Ne kadar hızlısın hayat, yetişemedim,
Göz açıp kapayıncaya kadar geçiverdin.
İçimde bir yanım hâlâ çocuk, büyütemedim.
Hayatın içinde kayboldum, değerini bilemedim.

Zaman sanki nehir gibi, durduramadım,
Dündü sanki mazi dediğim, anlayamadım,
Geçmişin izinde kayboldum, kendimi bulamadım,
Hayallerim, umutlarım akıp gitti, sanki su gibi.

Bazen düşlerimde eski günler canlanır,
O rüyadan uyanırım, zihnimde tadı kalır.
Belki de yıldızlar geçmişe dair umutlar taşır,
Sobelerim belki bir gün zamanı, oyun oynayan çocuk gibi.

Zaman, uçsuz bucaksız bir çöl misali.
Kaybolur anıların bulamazsın, gizler kum taneleri.
Hayat, rüyanın içinde rotasız bir gemidir sanki.
Yıldızlarla bezenmiş, sonsuz bir okyanusta yüzer gibi.


Yine de çocuk gözüyle bakarım dünyaya ,umutla doludur içim.
Unuttuğum çocuksu duyguları yeniden keşfederim.
Yetişemesem de hayata, anın tadını çıkartmasını bilirim.
Büyümesini istem yaşasın içimde, yaramaz bir çocuk gibi.