Günü
Serikli balıkçının faleze düşmüş kayığının gölgesi ile selamladım

Yürüyorum

Adımlarımda
Paris’ten kalan otuzyedi buçuk numaralı yol ayakkabısı
Omuzlarımda kırmızı ağırlığında yağmurluk

Yürüyorum

Yol uzun
Yol darca
Bu kente
Nakli yekün yaşamı
Cana can kattığından beri
Dönence hesabıyla
Benim için yedi
Maarif hocası için çoklu sayılsal olmuş
Hep aynı yerden ve aynı saatte
Geçen tramvay sesi eşlik ediyor kahve karışık soğuğa

Yürüyorum

Ruhumda
milyon kez adını bilmediğim
bir melodi
İstanbul’da çığlık çığlığa Tophane martıları kanatlarına
hafızamda dipdiri Nihavent şarkıyı ekliyorum
-Kelimeler
Şekip Ayhan Özışık
-senede Bir Gün

Yoruldum

Bir simit
Bir çay
Kayısı kıvamında
Yudum yudum yürek hasreti
Yol uzun
Yol darca
Günler kadran aralığı
Gidonu kapı süsüne benzer bisikletli adam ile
Göz erimi
merhabalaşıyorum
Yığınla kedi
Renk renk irili ufaklı
Yığınla kedi
Cem ediyor etrafında
Oldukça esmer ellerin mama merasimi
Kaldırımlara tadını bırakıyor
açlığın dayanılmaz hafifliğini

Yürüyorum

Aklım alaca bulaca
İstiridye
Midye
İnci
Yoğun tutkal
Yüzyıllık bir Çınar dalına
Kıvrım kıvrım ateşten gömlek dikiyorum
Kapılara asıyorum kollarından
Çınar’ı
Mercan ezgisinde
Ne martıların telaşı
Ne şarkılarda İstanbul
Ne de kedilerin sessizliği
-Ah benim sersem hallerim
Adımlarım da
Yağmurlu damla damla
Yürek hasadı...