Gün oldu yetimi kaldık
kızıl şafağın
sözüm kan revan içinde
acılarımızın telaşı
değil miydi
taviz vermez kavgamızın ateşi
ve ne zaman
yola koyulsak göğsümüzde
açlıktan ölen
bebeklerin ağrısı
sözümün sılası demiştim
uzunca hikayenin
satırlarında
zulmü darağacına çektim

Kim bilir
otobüs yolculuğu boyunca yanında oturan kimliğin
içinde ne çok yaşanmışlık vardır
Ben en çok
uzun yollar boyu
otobüs
yolculuklarını sevdim
daha samimi gelmiştir
yorgun ve terli elleri ile
bir yere kavuşma heyecanına
denk düşen
o yollara
sıla hasretlerini koyan
yalnız halkım gibi

Hiç gitmediğimiz yerdi hayal
ve
Hiç gitmemiştik o yere
Yollar boyu
geçiyoruz günleri
Gül goncaları
Eşkiyanın buz tuttuğu dağları aşıyoruz
ve
Zaman
yol çatan eşkiya gibi
soydu
sinemizde ne varsa
arta kalanı
Günleri günlere katıyoruz
Günleri
büyük sevdamıza katıyoruz...