Ey çaresi bilinmeyen aşk,
Neden hesabın bu kadar çetin?
Düşlerini geri verseler de
Soracak mısın bedelini?

Sükûtla mühürlenmiş bir gecede
Kalbimle konuştum, duymadın,
Her yıldız bir kefendi sanki
Göğe serilmiş unutulmanın.

Adını andıkça üşürken zaman
Gözlerim çırpındı sonsuzlukta,
Bir rüyaydım, belki de sen,
Uyandık ve düştük yoklukta.

Sensizliğin yankısı var içimde,
Her nefes biraz daha eksiltiyor,
Kalbim, kendine mezar ararken
Gölgen içimde büyütüyor.

Bir su gibi çekildin içimden,
Geride susuz bir dua kaldı,
Aşk dedikleri, belki de
Ruhun en sessiz çığlığıydı.

Geceler şahittir fısıltıma,
Adını her an yeniden örerim,
Ey vuslatı haram kılınmış
Makberime gömülen serin.

Yıkılmış bir mabedin içinde
Hâlâ senin izini taşırım,
Rüyalar bile senden ürküp
Zamansızlığa karışır, savrulur.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA