Hâlâ ders veriyordu secde ederken yere;
"Korkaklar hergün ölür; cesur olan bir kere!"



Karanlığı boğarken tanıdı âlem seni
Dar günde ufkumuza doğan tandın yiğidim
Ucunu kör ederim unutsa kalem seni
Solan hilâlime can, taze kandın yiğidim


Kavm-i necip milletim gark olurken ihsana
Arslanlar bile o gün gıpta etmişti sana
Kuyruğunu kurtaran kaçarken taa Fizan’a
Tek başına bir ordu, bir vatandın yiğidim


Sendin îman gücünü tarif eden âmâya
Sendin yeisi alıp, neşe koyan simaya
Salâların ardından dalga dalga semaya
Yayılan ilâhî ses ve ezandın yiğidim


Sayende ayrılırken o gün karalar aktan
Bayram etti ruhumuz, sevinçten ağlamaktan
Destanımın nezdinde, şafak sökerken, çoktaan
Müntakîm olan Hakk’tan bir ihsandın yiğidim


Eşsiz bedel beklerken en zor ânında vatan
Sendin şan-şeref bilip, ecele can uzatan
Verdiğin cesaretle tanklara kafa tutan
Ölümü öldüren o heyecandın yiğidim



Kalmadı yerde kanın; şahittir onca kuyu
Nöbetteyiz Ömer’im; emin ol... rahat uyu.


Mecit Aktürk