Sarı güller açarken
Bu son şiirdir
gece karası giymiş hüzünlü kadın

Anne bahçesinden
döküldün bir öğle vakti
Aşkın Elif haline

Kör eden mevsimler boyu
Saçındaki kırıkları düşündüm
Acıtan can kırıklarını
Hangi gümüş tarağın hain dişi
Selam vermiş
Denize bakan gözlerine

Alaz alaz düşüncem
Rengin güz yankısı
Yol boyu uçuyorum
Kanatlarımda
Mutsuz imler
Yol inceden es veriyor
Üzünç notlarına ekleniyor yenisi
Yitiyor ellerim
Biliyorum kuş bakışı ölümleri
Dokunsam yıkılıyor Fildişi kaleler

Körfez’den bir şair gelmiş dediler
Toplaştı miladi takvime ilişen şehirler
Bohçamda
Az biraz bulut var
Yarım kalmış şişede az da şarap
Gözlerimden düşüyor
Efkarım
Boğuluyorum kentin en ücra kıyılarında
Ve sana düşüyor satırın en acıtan yeri
Sayamadım çocuk oyunlarımı
Yenik ve yitik
Ebeleniyor bezirganbaşı ahlarım
Gözlerimden can düşüyor

Sek içiyorum bugün de sigarayı
Gece düşleri olmayan yağmuru hiç sevmedim
Hep sevdim geceye çentik atan çiy tanesini
Su değmiş notları seviyorum
Aşk mı
Deniz mi
Ya da
Her imlada ıslak bir Cross sükuneti mi
İçimin en yalın duvarlarında
Çengel bulmaca aymazlığı
Sahi
Bir kan grubu neydi
Sıfır’dan
A’ya gider miydi bu yol
O Gül kokulu anne bahçesine

Bana bir aşk bırak
Sesin ısıtsın bu yorgun kalbimi
Grev grev
Ayak izlerimle
Öldüreyim bu ritimsiz özlemleri…