akşamın kızıllığı vurdu camlara
kızardı odanın utangaç yüzü
gölgeyken daha rahattı koltuk
ve üzeri dolu sehpanın
belli ki
krallığını ilan etmiş sürahi
daha cüretkar daha dik başlı
bardaklar dizilmişler
büyüklü küçüklü
günün geçit
törenine
hazırlar


sallanan koltuğun başı dinç
ve mutmain


geceye dizi saatine kadar sessiz oda
sarmaşıksa duvardaki sıralanmış tablolarla
sarmaş dolaş
bal gibi aşk yaşıyor
ve uzamış gidiyor boydan boya
yemyeşil dallarında canlı
bir ahenk


sessizlik hakim renklerin kontrastında
güneşin son kızıllığına aşık kristal avize
renk oyunlarıyla tavanda
şıkır şıkır


aslında yaşayan bir oda burası
tıpkı ev sahibi gibi


sabahı ayrı bi hoşluk
öğlesi daha bi keyifli
akşamı daha heyecanlı


insanın doğası kadar doğal oda
her evin bir ruhu var
sahibiyle yaşayacak
kadar bir ömrü
bir de
sonu
var



.........







ayşe uçar
25062024
17:55