Sizler için gelsin

İbiği düşmüş
Bir horoz gibi
Kendini bana
Acındırmayı bırak,

Seninle yollarımı
Çoktan ayırdım.

Şu insan cehennemin de
Bütün talihsizlikleri
Tatlandırıp da

Her yalana yeni
Hareketler kazandırman
Beni delirtiyor artık,

Fazlalığı ve eksikliği
Kurcalayarak
Her defasında,

Şahane imkanlar vadedip
Bütün şeytani hisleri

Ruhlarımızda sahnelemen
Ne kadar kötü

İşte bu sinir uçlarıma dokunan
Tavırların yüzünden

Seni algılamak isteyen
O güzel samimi duygulardan

Hergun biraz daha
Uzaklaşıyorum.

Gücünün sıcaklığında
Yaratıcı olmanın
Verdiği keyifle,

Her dakika
Aklımıza hücum
Edip yönümüzü
Terse çevirirken

Ben senin için
Daima kendisini
Korumak isteyen

Zavallı bir insanım

Bu tiksintiler
Ve pişmanlıklar mezarlığında,

Ey şansı kibrin
Işıklarında patlamış
İnsanoğlu

Zamandan
Ölmeyi arzu etmek

Sıfıra inmiş
Bir hayat için artık
En büyük mecburiyettir...

Nevzat TAŞKIRAN