/Dönüp sessizliğe
Çözdü saçlarını
Düştü ateşten sıcaklığı
Şikâyeti yokmuş gibi
Tanrının gözünden çaldı birkaç damla yağmuru/
/.../

-Gürgeni göğsünde taşıyan kadınlar-
Hiç unutmaz!
Tehirli sevdalara sardıkları hüznü
O yüzden hep ıslaktır kuzeyin yüzü

Kısadır ömür

Hayat nehri neşidesiz fısıltı
Sırmalı kitaplarından mesnevi serhatlara taşınır adı
Geçmez öteye
İçini seyreltir
-Sağır toprağın tatlı yalnızlığına sığınır-
Bilmez!
Geçti geçecek
Ömrünün yekpare baharı

Dünya diye bildiği penceresinden
Yıldızlara uzanıp
Ay doldurur beyaz tenine
Tutku gecenin ulu uykusudur
Çeker bulutları üstüne

Kederli öpüşleri söndürür yüreğinde
Derinliğinden çıkılmaz düze
Çöle çevirdiği dudaklarında
Titrer bir şarkı

/Kasnağımda bülbül
Kalır benliğinin bahçesinde
Üveyleşen gül
-Ruhunu bırakan gider mi?-
Ayrılıklara
Uzaklara
Karagürgen oldu kül/