BU NASIL İNSANLIK

Neredesin ey insan? Kör müsün, sağır mısın?
Olur mu böyle bir kepazelik, böyle bir kahpelik?
Hani “sevgi, sevgi” diye haykırmaktasın,
Kaybolmuş insanlık; ne kalmış mertlik, ne de yiğitlik…

“Afganistan” dediniz, ordu yığdınız;
“İnsanlık” dediniz, Bosna Hersek’e daldınız.
“Vahşet var” diye Irak’a yağmur olup yağdınız;
İnsanlık diye kan içip her köşeye koştunuz,
Sonra yan gelip dolarları bir bir saydınız…

Bir buçuk milyar insanın yurdu talan altında, körpe bedenler perişan;
Sincan kan denizi, kızıla boyanmış her bir meydan.
Bilmez misiniz kendi kanına boğar zulüm edenleri?
Sonra siz haykıracaksınız: “Nerede insanlık?” diye…

Bilmezsiniz: Keser döner, sap döner; gün gelir, hesap döner.
Ertelenmez ilâhî adalet, eder vaktinde tecellî.
Çizdiğiniz o rota bir gün sizi gösterecek;
Kan denizinde boğulacağınız gün, işte o gün zulüm bitecek.