0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
11
Okunma
Aşk-ı Hakiki
Gözümden yaş akar, deryaya varır,
Bu umman içinde, özüm kabarır.
Gülmek haram oldu, ben bende değil,
Aşkın ateşidir, canı yandırır.
Mecnunluk ne imiş, Leylâ ben oldum,
Vahdet bağrındaki, gül-i ran oldum.
Tükendi mecalim, kalmadı ferim,
Yar elinden gelen, derde kul oldum.
Ne güneşe bakarım, ne aya yanarım,
Sensiz geçen ömrü, ziyan sayarım.
Nefes ki zehirdir, Sen yoksan eğer,
Canı Canan’a, kurban adarım.
Ölüm ne eylesin, can Seni bulmuş?
Fani varlık bende, bir hayal olmuş.
Yâr Sensin, Nur Sensin, Ruh dahi Sensin,
Bu garip gönlüne, Sen’liğin dolmuş.
Ey gönlümün aslı, gel eyle kerem,
Sensiz bu cihanda, her yer cehennem.
Bilirsin ki ruhum, Sensiz bir hiçtir,
Senden gayrısına, yoktur minnetim.
