Çekiyorum perdelerini akşamın
Hep seni bekliyorum
Dilimde umut türküleri
Bir uzak iklimde bekleyen sen
Taş duvarlar ve sürgülü kapılar
Hüzün yağmurudur gözlerimin
Pınarlarında bekleyen
Dönemem mazime... arasam da bulamam
O senin çocuk bakışlarında
Saklı duran hatıralarımı
Özgürlüğümüzü kurşunladı karlı akşamlar

Aylar geçti, yıllar geçti, unuttum mutlu türküleri
Şöyle bir mutlu olmaya kalksam
Yeniden gülse aynalarda yüzüm
Yüreğim kanayıp gider ılgıt ılgıt !
Şarkılar söylerim unutmak için ayrılıkları
Karlar yağar içimdeki baharlara
Masalıma alırım güneşi , kaf dağına taşırım
Avuçlarımda turkuazlaşan güle şarkı söylerim
Ağlama sen, alıştık bekleyişlere... bir/de hasrete
Karanlıklar akşam sofralarına inince
Sensiz boğazıma tıkanır lokmalar
Ve, aynadaki yüzün hüznü gülümserdi hep bana

İşte yine akşam
Gökyüzü karardı
Bir bebenin çığlığı yayıldı sokaklara
Dinledim penceremden
Evlerin çatal- kaşık seslerini
Sanki özlenen bir müzikti !
Kaç kez kanattım yüreğimi böylece kim bilir
Bilmiyorum
Serçeler ortaktı akşam hatıralarıma
Yalnızca koşacaktım o okul yoluna
Seni almaya
Zindan evlerinin hıçkırıkları kuşattı evimi
Yeniden sarıldım hüzün yağmurlarına
Umutlarımız kurşunlandı taa uzak bir akşamda
Güneşi gri bulutlar kuşattı... is rengiydi yağmur !
Olmayan sabahların kıyısına sığındım
Yüreğim, sevdam, geleceğimiz
Yargılanırken yalan dosyaların arasında
Türkülerimiz yürek yakan bir uğultuydu
Kahrolası yalnızlığın korkusunda bekleyen

Bilsen
Bilsen dönersin
Nasıl muhtaç olduğumu varlığına
Ellerinde sabah gibi iki papatya
Çığlık çığlığa şarkımızı söylerdim
Gözlerine bakınca
Bilsen nasıl yalnız kırgınım
Yaşanmamış o güzelliklerimizle, kırık dökük
Senin gözlerin simsiyah kadifemsi, umut gibi büyük
Bir çıkmaz özlem ağlattı beni bunca yıllar
Hep mutlu bir düştü kurduğum yokluğunda
Ben gittiğin o mevsimlerdir bitiğim
Dudaklarımda sessiz bir dua, hiç bitmez !

Gelsen... gelirsen... geleceksin... geldiğinde
Dört mevsimimizde bahar havası esecek
Perdeyi her açtığımda güneş dolacak odama
Senin ; güneşten de aydınlık bir hayatın olacak
Haydi artık
Kollarını bana uzat sana !...

Günay Koçak

20. 06. 2024