Aralık pencerem
Dışarıda bahar rüzgarları
Ben dört duvar arasında,
Zamanın bir yerinde kayıbım.
Sevincim hangi kafeslerde bilmem.
Umudum bilmem hangi yalan dudaklarda.
Bu hayatta hissedebildiğim
Ben kocaman bir ayıbım.

Elinde gitarı çaresizliğim,
Hasret şarkıları çalar.
Delik deşik gönül
Kanayan yaralar.
Kelimeler ortada tuz buz,
Sevda var, edebiyat var.
Ama namüsait,
Az geliyor cümleler.
Ve boş sayfalar.
Gözlerimde yaş, kızarıklık.
Çığlık çığlığa sessizliğim.
Bilirim ki mezarcı,
O mezarı benim için kazar.

İnsanlar mutlu.
İnsanlar huzurlu.
Ortasında odanın cenin halim.
İçim darmadağın,
Açık çekmecem.
Elimde kitabı hayatın,
Bilmem hangi yıl hangi mevsim
Kapanmış gönül pencerem.

Seni yazdığım her duvarın altında kaldım.
Sana ait her hayalin ardında kayıbım.
Acısı sevdamın kor gibi, hissediyorum.
Çünkü ben, hala bir insanım.

TmR 12.06.2024