Aklımda gençliğin rüzgarları,
Yarım kalmışlıklarımla ağlarım.
Gördüğüm aynadaki enkazı,
Tüm girdabıyla kayıp yıllarım.

Ne ben o benim, bugünün yol ayırımlarında
Ne de geçmişin özlemleri artık zamanın umurunda.
Yaşlanan gözlerimde çaresizlik beklenen sonun başlangıcında.
Biliyorum, adını hatırlasam, boğulup hıçkırıklarında ağlarım.

Sesi, yüreğimde yankılanan fısıltı,
Hengamesinde sonumun nefes aldığım.
Varlığını hissettiğim bir yaşamsal kalıntı,
Nedensiz tebessüm ile anlamlandığım.

Hayatın bir yerinde ve birini beklemenin yorgunlunda
Bilmeden kimi aradığının bildiğin hatıraların yalnızlığında
Ve son geceden kalan hayallerin mutlak umarsızlığında
Biliyorum, inansam var olduğuna sığınır geceye ağlarım.

Her batan güneşin sabahında yine doğmuyor mu?
Her bahar geldiğinde renk renk çiçeğin açmıyor mu?
Sevgililer her ayrıldığında bir şair ölmüyor mu?
Değil mi ki? Hala nefes alıp veriyoruz,
De bana, Umutlar mucizelere yol olmuyor mu?

İçimde gençliğin aşkı öfkesi, duygularım acıyor.
Mazimde yaşanamayanların eksikliği, gönlüm sızlıyor.
Bakışlarım puslu, içim duman duman, gözlerim yanıyor.
Bir cenderedeyim her yer uçurum ha düştüm düşeceğim
Ellerimdeki boşluk, öpse dudakların inanacağım.

Aklımda gençliğimde ektiğim rüzgarlar,
Fırtınasından yokluğunun anılara sığınırım.
Acabalarla biriktirdiğim o amansız korkular.
Bilemediğim sen diye bütün benlere ağlarım.

TmR 23.05.2024