yer o yer ama
ne ben aynı benim
ne sen aynı sen
gerçek o kadar yakındayken
gerçek bulutların arkasında
gerçek baharın ilk çiçeğinin açımında
gerçek rüzgarda
ve yağmurda
o kadar yakınımızda zannederken gerçeği

sen
gerçeği olduğundan bambaşka biçimlerde göstermeye talip
ben bin bir türlü bir duygu sağanağının altında ezik

hatta bil beni
kan ve ter ve gözyaşı içinde
alevler, hummalar ve sancılar arasındayım
ne aşkı, ne ölümü ve nede hayatı tanıyorum
sensiz
beni terk etme
benden razı ol

zamanı çoktan yitirdim
belki günlerden beri
belki bir iki anın derinliğinde sadece
önünde oturduğum şu masa başında
verdiğim sözü tutmaya
müsaade etme
mani ol bana
seni terk etmeyeyim

bırak hilalimiz gözlerimizi kamaştıracak kadar
parlak ışıklar saçarak doğsun
ve arkasına takılarak
bir mevsimin içinden dolu dizgin geçelim
suyun ışığı odamızı taçlandırsın
dört bir yanda sessizlik başlasın
bana bir tek sen kal
bana katıl

anlat yağmurun nasıl karşılıklı yağdığını
anlat ki güzelliğinin alışıldık bir şeye dönüşmesine
müsaade etmeyeyim
şimdi istersen benim zamanıma sende gel
istersen beni kendi zamanına çek
zamansızlığın ortasında bulalım kendimizi
hiç eskimeyelim
bu kez de
bir kez de sen beni affet
sen beni bağışla

şimdi artık sonsuzluğun
ve gerçeğin
ve mutlak olanın
çok sancılı ve uzun bir yol neticesinde bulunabileceğini biliyorum
sonsuzluğun belki sadece aramak olduğunun
sadece arandığı zaman var olduğunun farkındayım
bıkmadan ve usanmadan bütün kapıları çalmakla
bir gün çok güzel bir şeye dönüşebileceğini biliyorum

hadi şimdi gel
bunca mesafe ve bunca yola rağmen
birlikte arayalım gerçeği
kalemleri kıralım
bir daha tek bir satır yazmayalım
ve sadece arayalım
aramanın ve bulmanın yolunu öğreneceğimize güne kadar
bir gün gerçeği bulabileceğimize kadar

redfer