Örümcek Ağı
I
Ceylan nasıl düşerse bir avcının ağına
Düşüverdim öylece bir aşkın tuzağına.
Çiçeklerle bezenmiş bir bahçeydi gördüğüm
Güller çağırdı sandım sevgilinin bağına.

Evvela farketmedim bu mahşeri yangını
İlahi bir nur dedim kavuran sıcağına.
Dolandım pervasızca etrafında ateşin
Bir alev topu gibi savruldum kucağına.
Şimdi ruhum azapta, bedenim sarmalanmış
Prangalar içinde bağlandım ocağına...

Oysa ben enginlere sevdalıydım nicedir;
Buseler kondururdum rüzgarın dudağına.
Deryalara baş tutan bir yürek vardı bende
Gel gör ki çarpıverdim sendeki buzdağına.

II
Nasıl düşerse sinek örümceğin ağına
Sen de düşersin elbet bir aşkın tuzağına.
Zincirlenmiş ruhuna lanet eder, ağlarsın
Çaresizlik nasılmış, birgün sen de anlarsın.

Sen de anlarsın birgün bulutların derdini,
Onlar ki, gözyaşıyla feda eder kendini.
Güneş olsan kar etmez; gün gelir tutulursun
Önce başa tac olur, sonra unutulursun.
Geçmişi hatırlayıp, gençliğine yanarsın,
Çaresizlik nasılmış, birgün sen de anlarsın...

4 Mart 2007 Londra