Göğsümün tam ortasında kapkara bir boşluk,
Etim bozulmuş sanki
Kanım pekmez gibi koyu,
Çoktan ölmüşüm de gömülmemişim gibi,
Gözlerimdeki heyecan yok artık,
Kalbim çoktan yitirmiş atışlarını,
Çiçeklerim solmuş,
Dallarım kırılmış,
Köklerim çürümüş,
Gövdem lime lime dökülmüş,
Görünüşte devasa bir çınar,
Özünde çoktan evrilmiş kurtçukların pis artıkları.

Bu kötü bir his;
Çırılçıplak tene ıslak poşet geçirilmiş gibi,
Ağrıyan dişle çikolata ısırmak,
Siniri sıkışan bacaklarla koşmaya çalışmak,
Kanserli ciğerlerle soluk almak,
Ya da parmağını kırmak üstüne düşüp
Gecenin körlüğünde ateşler içinde sayıklamak gibi,
Acıyan beden olmasa da
Ruhun alev alması gibi.

Beni siz öldürdünüz,
Dallarımı kırdınız bir bir,
Ezdiniz tüm çiçeklerimi,
Yer ile yeksan ettiniz zihnimin her kalesini.
Umuda dair ne varsa alayını, her şeyini,
Sizler tükettiniz dostlarım.
Dost görünen can düşmanlarım.
Yakınlarım,
Yakındıklarım,
Tüm tanıdıklarım…