Oturdum çay içiyorum balkonumda,
Güneş batarken.
Aylardan Mayıs,
Günlerden pazar,
1920’lerden bir jazz albümü açmışım,
Karnım tok,
Sırtım pek
Ve ben yazabiliyorum da,
Hasta da değilim üstelik
E daha ne olsun?
İnsan başka ne ister ki dünyada?

Bencil ise insan,
Başka bir şey istemez elbet,
Ama savaşların ve cinayetlerin olduğu bu dünyada,
Çocukların öldürülmemesini istemek,
Barış istemek,
Huzur istemek insanlık için,
Çocuklar için,
Dünya için,
Kendin için,
Başkaları için,
Herkes için,
Yeryüzü yanarken için için
Çok şey istemek mi olur acaba?

Ay doğdu biraz önce,
Aynı ayın altında,
İnsanlar öldürüldü biraz önce,
Başka insanlarca
Ve acımasızca
Ve haksızca.
Söylesenize nasıl bulabilirim huzuru ben?
Balkonumda otururken
Ve de güneş batarken,
Mayıs ayında,
Günlerden pazarken,
Ay doğmuşken karşımda
Serçe kuşlarının cıvıltısı kulaklarımda.
Yudumlarken çayımdan bir yudum,
Nasıl duymazdan gelebilirim çığlıklarını insanlığın?

Pazar pazar,
Balkonumda ben,
Güneş batarken,
Çayımı yudumlarken
Ve şiir de yazabiliyorken,
Mayıs ayında
Ve uzay çağında,
Nasıl duyurabilirim masum çocukların feryadını,
İnsanlığa?