yer yarılıp içine girdi

kurtlu yataklarında homurdandı ölüler

cesetten et sıyıran

bir iki sıçan

horozlandı –kendinden emin-yedi başlı doksan dokuz Tinnin

sarsak sursak devindi nemli keseklerden

matem zedelerin uğultusu

Şam kadar uzak

Ipılık kandan yoksun toprak

Göçen fanilerin şehri

Güneşi yitirir derinliklerinde

başlar kasıntı karanın-karanlığın-sultası

süngüsü düşük yaşam

buz kesti

dönüşü yok

su gözlü geniş yüzlü Münker ve Nekir

silueti siyah

melekler simsiyah

elinde topuz

berikinde tokmak

kâh ağzı büzülür

berzah

kâh genişler ferah

bir omuzda asılı iyilik

ötekinde kötülük

ne gök kabul eder

ne yer

ortalıkta kalmış sersem sepet

ruhlar

ne misk var

ne de reyhan

ateşe sunulan cızbız bedenler

‘’topraktan halk edilir toprağa döneriz’’

Tanrı’nın vakti geldiğinde

çıkarız

yağız kabuktan

taze




gönül gençyılmaz

musababa/2008