gelenden geçenden naçar medet umarım
her daim seni söyler senin o adını anarım
yadın yaralar sinemi yürek kan gölü oldu
açtı sandığım güllerin hepsi birden soldu
parça parça tüm ümitler yoksun istikbalim
kalk makberinden bak kimlere kaldı istiklalim
nazlı hilalin boynu bükük ay çıkmıyor geceye
küskün tüm cümleler satırlar küskün heceye
dalların çıtırtısı ağıt yakar oldu hazan yeliyle
torunların sana kendi etti bunu kendi eliyle
biz kıydık senin aziz hatırana şanlı mirasına
kendimiz soktuk nifakı kardeşlerimizin arasına
ayasofya mahzun istanbul pek kederli bu aralarda
selimiye üşüyor sultanahmet kalabalık yanlızlıklarda
kıydık o maneviyat hoşgörü kokan topraklara
ismini yazamadık ağaca dala bütün yapraklara
her dilde söylenirken bizim destansı şarkımız
yalnız ALLAH’ı tek rehber edinmekti farkımız
gençliği barlara bıraktık kızlarımızı yalnızlıklara
maziyi çöpe attık istikbali kuytu karanlıklara
medeni asri olma hevesiyle nelere kıydık bilsen
kutsal emaneti ne yaptınız diye şaşırırsın gelsen
hovarda mirasyedi gibi yedik bitirdik ne varsa
direnecek iman kalmadı bir düşman etrafı sarsa
hoş artık düşmanları dost edindik barış yaptık
senin bıraktığın mirası elde ne varsa bir karış yaptık
utanıyorum ecdat bunları yazarken bile utanıyorum
çünkü bende varım bunların içinde yanında utanıyorum

ne desen ne söylesen haklısın biz sana İHANET ETTİK
gerçek dostları bırakıp düşmalarımıza MUHANET ETTİK
affet bizi affet bizleri nicelerini affettiğin gibi affet
biz yaptık sana ne yaptıysak seni unuttuysak affet
serdengeçtim çırpınma gücendi fatihin gücendi yavuzun...
sen kendin ettin bunu dövünme kargadır gayri klavuzun...