yıllar yorgun yiğidim saatler emekliyor
güneşe yas düşmüş güller solgun bekliyor

asırlar var ki sen yoksun kayıpsın yiğidim
kalmadı istikbale dair bir tek bile ümidim

ne gaye ile gittin sana neler oldu bilemedik
senin şanlı tarihini ne onlar ne biz silemedik

sen bir davasın sen bir ümitsin sen güneşsin
sende ısındık biz yiğidim sen dağlara eşsin

kılıcının gölgesinde ne mesut günler geçirdik
nice soysuz zalimin tahtını başına geçirdik

ah şimdi hangi hicran benim hicranımdan büyüktür
sensiz geçen asırlar üzerimize kutsal bir yüktür

kıydılar sana zalimler sorgusuz sualsiz kıydılar
zülfikar kılıcı sancağı elinden ihanetle aldılar

cihana sığmayan yüce bedenini bir çukura attılar
bizim katığımıza yiğidim yokluğunda zehir kattılar

şimdi nağmeler öksüz besteler kimsesiz kaldı
ruhumdan sunduğum güller bahçesiz kaldı

yoktun sekizinci notadan ağıtlar yaktım sana
dil uzattırmadım sadık kaldım hep hatırana

ama sen yoksun şimdi bilmem ki yine gelmez misin
bu millet balkanlar ortadoğu ne halde bilmez misin

senin uğruna destanlar yazdık türküler tutturduk
nice ihanetleri nice düşmanları dimağlara unutturduk

olur da sen gelirsin diye yeniden bizi sararsın diye
ruhlarımızı canlarımızı saklıyoruz sana hediye

Serdengeçtim o gitti gelmez bir daha cihana
adaleti hoşgörüsü hakimiyeti hayal oldu gayrı sana

Yiğidim ya gel yeniden al bizi kanatların altına
ya da tarihin tozlu sayfalarında iç çekelim saltanatına...