hayat vuruyor be bazen delikanlıya
geceleri yüklüyor bu hamal sırtımıza
gündüzleri çekip alıyor avuçlarımızın içinden
yüzümüzün utancını kapatmaya yetmiyor ellerimiz
birbirmize bakmaya çekiniyor gözlerimiz
çek!dostum çek içine havayı
çek!!belki de bu son nefesimiz...

hayat vuruyor be bazen delikanlıya
yakışıyor üstümüze damatlık misali gurur
yinede adımlarımızı toprak kabul ediyor ya
güneş ışığını esirgemiyor üstümüzden
bazen bizimde duyulur sesimiz
çek!dostum çek içine havayı
çek!!belki de son nefesimiz...

hayat vuruyor be bazen delikanlıya
çelik fanus içinde yaşama sevincimiz
toprağın altında mahsur kalmış minnacık yüreğimiz
dünya bizim için donatılmış bir masa
sıkıntılar içkimiz teselliler mezemiz
çek!dostum çek içine havayı
çek!!belki de son nefesimiz...

hayat vuruyor be bazen delikanlıya
hangi mekan kabul etmemiş
hangi rüzgar dışlamış bizi
hangi ağaç küfretmiş hangi yıldız suçlamış bizi
bizimde elbet yaş gelir gözlerimizden ağlarsak
bizde seviyoruz sizin kadar ülkemizi
bizimde son durağımız kara topraktır
belki bir kuytuya gömersiniz ellerinizle taşırsınız belki bizi
bizde bırakırız arkamızda gözü yaşlı
elbet bizimde beyaz olur kefenimiz
ÇEK!DOSTUM GALİBA SON NEFESİMİZ...