Üç odalı bir sarayımız vardı
Haremlerde gözümüz yoktu
Bir küvet yeterdi elbet arınmaya

Her oda farklı bir dünya
Her kapı farklı bir boyutun aralığı
Aşılmaz sınırlarımız vardı
Huzur sadece zevkle döşenmiş salonda
Padişah tarafından yapılan söylevler ile bozulur
Odalara öyle dağılırdı


İncileri saçılırdı kadife tenli kadının
Bakışları hüznü delerdi
Hüzün yıkardı duvarları
Serzenişler aksı seda
Çırpınışlar düşüncelerin hükmünde
Lal olurduk ...
Alev alev efsunlu yuva
Bir yalanın koynunda buz keser
Zaman geçmez es alırdı
Yıkılmalara gebe kalırdı tebessümler
Umutlar mühürlenirdi


Uyanikken durumu maskelerimiz kurtarırdı
Boy ortalamasının avarajın altında kaldığı yuvamızda
Her birey büyük okyanuslar taşırdı

Sır olur gecelere karışır
Ağlardık cevizden kesilmiş yataklarda
Kozlarımızı karanlıkla paylaşırdık..
Kim galip...
...............bilinmezdi...


Bir zamanlar televizyonun olduğu yerde
Ağlayan bir çiçek dururdu
Ona bakar gülerdik
Mutluluk olurdu gözyaşları
Zaten başka çaremiz de yoktu
Durumumuza üzülecek kadar halimiz olmadı hiç
Gururdan mıdır bilmem
Kimsenin boynu günahları kadar eğilmezdi.

Sabır taşının çatladığı bir ortamda
Terkedilme korkusu sarardı bedenleri
Bir vazo ya da bir kül tablası bir yıldan fazla dayanmazdı
Bir resim çizer duvara aramızdan ayrılırdı.

Saf varoluşların beklemekle kirlenen sonlarıydık biz.
Olgunlaşma olgusu bizi ilkokulda yakalamıştı,
Mavi önlüklerde ütü izi gibi taşırdık üstümüzde.
Zamanla alıştık
Bir arkadaş gibi anfilerde ve salonlarda yoldaştık.


Bir mektup ayırdı bizi o saraydan
Kadife tenli kadın anılarını tıkıp bir bavula
Adımlarını eşiğinden dışına atarak kapısının
Terk etti sarayı sonunda


Sonbahar gibi sararmayı öğrenmiştik
Yeni başlangıçlara gebe kalıp büyümeyi
"gülmek ile ağlamak kardeş" demişlerdi
Yürüyünceye kadar karaca ahmet mezarlığında
İnanmamıştım aslında..

Yıllar geçti şarap olduk
İçtik deneyimlerimizi her adımda..

Arada bir korkarak geçerim o sarayın önünden
Dökülür gözümden zemzem gibi anılar
Yeni bir elbise giydirmişler uydurmuşlar çağa
Anılar sıkışmış ağlıyor efsunlu yuvada..


Saruhan Osmanoğlu

(bizlerin içinde yer eden efsunlu yuvalara)