Şiirimi okuyunca üzülme
Aşk denince biraz bıçkınım anne
Can evimden şakıyınca üzülme
Babamdan el aldım çapkınım anne

Aklımı yoranla, olmam küsülü
İnce işte davranamam ölçülü
Gönül bahçesinde korurken gülü
Bülbülden öteyim, şahinim anne

Gözlerim yorulsa, inler asuman
Gönül yarasına neyler pansuman
Yalancı dünyada kapımı hicran
Çalınca ölüme yakınım anne

Sanmayasın sakın beni zampara
Kırk Mecnun susturur bendeki yara
Gönül metaımı döktüm pazara
Gam alır, satarım zenginim anne

Dumansızım, aşk odunda pişerim
Nefes alsam, yâr peşinde koşarım
İster noksanım say, ister başarım
Gönlümden geçene düşkünüm anne

Sakinine bakar, kendini kasar
Karşı çıkanlara, selamı keser
Nasihate kalksam, aklıma küser
Gönlüme olmuyor telkinim anne

Bilmem ki ondaki nasıl karakter
Avının peşinde tıpkı bir panter
Canımı yakmada Neron’dan beter
Gönlümün elinden bıkkınım anne

Anlık değişmese mali manzara
Yaşatırdım gönle her gün macera
Karşılarken talebini bu ara
Gücüm yetmeyince şaşkınım anne

Eserine kanar gönül ortamı
Yaşatır her biri cana bayramı
Günyüzü görmeyi düşler tamamı
Hayallerle dolu zihinim anne

Düşlerim ipine sarmıyor beni
Dumanım külüne karmıyor beni
Dünyalık sevdalar sarmıyor beni
Mutluluk peşinde gezginim anne

Yanıltmasın sakın asker oluşum
Hüzünle aralı olunca başım
Sevgiye han yeri olunca döşüm
Romantizme dili yatkınım anne

Ciğerimi tanır aşkın Reis’i
Olmam asla bile bile ladesi
Bakışından tanır oldum herkesi
Sevda kulvarında pişkinim anne

Son noktayı koydum fani cihana
Can veririm bulunduğum mekana
Başka insanlar da benzer mi bana
Sevgisiz kalınca bitkinim anne

Sevgi sezonunun altın devrisin
İlahi aşkların start yerisin
İki büyük nimetimin birisin
Seni seviyorum aşkınım anne

Şefkatsiz sevginin gelmez arkası
Kalamaz temelli senden başkası
Delibal’a olmaz senden âlâsı
Gönül sarayımda sakinim anne

DELİBAL – Celil ÇINKIR