Kalbimde
Kandil gecelerinin aydınlığı
Bulutların gölgelerinde
Yağmurların bahar kokan ıslaklığında
Evcilik oynuyor dalıp giden gözlerimde
Çocukluğum ve arkadaşları

Acılar içinde yüreğim... yine sana gelemedim
’Bana sensiz herşey yabancı’
Gurbet acımasız oluyor...sensiz uzun yıllar
Sokaklarına göz yağmurlarımı döktüğüm
O uzak gurbet !
Çoğu zaman yol kenarındaki çiçeklerle dertleştim
Seni anlattım gidişini ve o ayrılık gününü
Çoğu zaman acılar seni doğurdu
Beklemek boşunaydı... hayallerdeydi her şey
Sensiz özlemlerime
Gizli umutlarıma
Yenilerini kattım

Şiirler çiçek çiçek açıldı yüreğimde
Şarkılar nağme nağme kulaklarımda
Türküler ezgi ezgi gözlerimde
Mutlu çiçekler geç solarmış
Kalbim ; o halde sen varsın diye
Kandil gecelerinin aydınlığı içinde
İşte böyle ; acılarıma polyanna sihirlerini katarak
Yaşamaya çalışıyorum...bazen oyunlarla

Hep beklemekle geçti ömrümüz
Ne olur bir akşam vakti gel !
Yağan bahar yağmurlarıyla
Gel ! muhabbet kuşları ile ...gel ki bitsin ayrılık !
Unutma bekleyen hazan kalbimi
Bil ki siyah gözlüm sen içimde, hep bendesin

Bil ki ; gelmezsen kör bakacağım akşamlara
Yorgun yığıldım kapısına, beklemeler içinde
O aydınlık sabaha
Bir amaçtı yaşamama
Kimbilir belki de bir güneşti
Gün oldu içimde karanlık nehirler aktı
Gün geldi içim acılarla güreşti
Unutulmuş bir şarkıydı beni sana götüren

O yürekte hep bekleyen ve gelemeyen o
Gün ışığından uzak ... penceresiz evlerde
O yavrusuz bir annenin
İçinde kanayan evlat acısı !
İstemeden gitti de kendi , beklemek en acısıydı içinde
Kaç zamanlar geçti ... o zor yıllar !
Yine alıp başını gitmedi
Bendeki gönül sancısı

... Ve biraz daha kahırlanacağım
Ben değiştiremediğim, gülemediğim sensiz akşamlarımı
Göğsümde biten papatyalar sendin kokladığım
Ayak izlerin hala duruyordu kapımda
Geceleri ay’a sordum bakışlarını
Çağrısını duydum düşlerimde gözlerinin
Derindi o gözler göl gibi
En koyusuydu siyahın

Unutulmuş bir şarkıydı , bir sevdaydı besbelli
Şu yüreğimde duruyor hala hasreti, aşkı !
Uzaklardan dönmedi !..

Günay Koçak

04. 03. 2024