Gölgesini Nakışladım Ağaçlarınİçimden akıp giden hayatın Buhranlı dehlizlerinden Çatlak kurnalarından geçtim apansız Adsız fırtınalara tutuldum Denizlerde zıpkınlandım Yüküm vardı sırtımda üstelik, ağırdı Hem de çok ağır… Ve ben, Dağların topal vadilerinden geçtim Ziyafet oldum dikenli patikalara Dalgın ve ıslaktı yırtık kimliğim... O aymaz O soytarı hudutlar Çelme takmadan henüz bana Gölgesini nakışladım ağaçların Zamanın kamburuna dayadım sırtımı Hayat b/ana yamyam kederler sunarken boyna Ben ona hıçkıran gözlerle baktım Sendeledim, ama asla düşmedim Artık, Üşümekten buruşan bir aklım Kıpırtısını yutan kalbim vardı Ve... D/ilimin tarihçesi giderek çatırdadı Çatallandı İlla sevgi, illa sevgi d/emekten .. Şimdi, Önüme b/akarken Stabil bir ”v/ah” doğuramayacak kadar Kısırdır sözlerim. H. Korkmaz, (!) Sthlm |
Bakarken görünmez bazı şeyler. Hissedilir, anlaşılır. Hele anlamak değerlidir, hele hele ortaksa yaşanılanlar, mesela kimlikler sınırlarda tellere takılmışsa. aynı çelmelerde düşüldüyse....
Şairin bir parça iç dünyasını görme fırsatı bulduk. İyi ve çok güzel olmuş. Biraz baş dönmesi baygınlık.
Çok beğendim. Tebrik ederim.