Kaçak kök salmadık toprağa
duble kat çıkmadık yolgeçen hanına
boyun eğmedik sapı bizden baltaya
zehir kusmadık göklere
zıkkım akıtmadık pınarların suyuna
yuva olduk uçan kuşa
gölge olduk koyun kuzuya
set olduk delice akan çaya, sele
perde olduk deli rüzgâra
bazen yurt yuva
bazen konaklama yeri
bazen otlak
bazen avlak

hiç kalmadık cıscıvlak
kışları beyaz gelinlik
baharları bindallı giyindik
takımız hiç eksik olmadı boynumuz, kolumuzda

sırtımızı dönmedik ne ovaya ne dağa
hani ozanlar der ya,
“değişmem saçının bir telini dünyaya”
aklı olan değişmez bir yaprağımı hazineyi Karun’a
ben ki olmaz isem
kel başa benzer dağların tepeleri
yanardağ eteği vadiler, ovalar…
benim yasım sürer dallarım yanana kadar
ya göklerin yası?..
sürer kıyamete kadar
bin düşün, bir vur baltayı

İbrahim ŞAHİN