Bir kez demi gülmez şu yüz, anlaşılmazsın
Nezaket uyandıran sözden bir haberdarsın
Güzellik uykusu sandığın bu duygusuzluğun
Anaforunda savrulup dibine vurmuşsun
Maya tutmaz bir özmüş bu fena kapıldım.

Belki kırkı geçti sözde tatlılık, temas etmedi
Senin kırdığın gönüldü umruna da gelmedi
Yaşın gelmiş ellilere bu tavır niye
Sanki on sekizinde sensin, bense yetmişli
Oysa ruhça diri olan sen değil bendi.

Sanat bir incelik işi, sana uğramaz
O kadar kalın ki derin, hisler barınmaz
Sıklıkla kurduğun tuzaklar işe yaramaz
Gayen nedir söyle artık seni yaramaz.

Mola vermek zamanıdır, bırak şu zulmü
Yarınlara çok bel bağlama, bahane bitti
Bir omuz emeği dedin o da tükendi
Öylesine kırgınım ki ağır bir yüksün
Tebessümden nasipsizsin, tam ömürlüksün

Sabır taşı değilim ki kalayım bütün
Ana sevgi olamadın hep verdin hüzün
Bir kere de şu geçmişi sen de bir düşün
Duygulardan pek nasipsiz sanki bir büstsün.

Hayat derler bu kesmekeş yola, yolcuyuz
Sen sanma ki bitimsizdir yaşanır sonsuz
Niçin çirkinlikten yana tüketilir ki
Yarına garanti veren sen değilsin ki
Pişmanlığın büyük olur buna inan ki
Cennete kimse giremez sualsiz sorgusuz.

Sevgiden mahrum bir mekân cehennemdir
Çölü vahaya çeviren, kutsi güç nedir
Sorgulanmadan alınan nefes boşuna
Haydi sen de seç yönünü koyul yoluna.

Ve belki de hüzün yeli seni de bulacak
Ansızın çıkan fırtına seni de yıkacak
Ne yazık ki ben de yokum sana dayanak
Kaderi çizen iraden büyük bir yanılgı
Sen istedin sakın unutma bu yalnızlığı…

En güçlü anlarda bile duruş çetindi
Mücâdele varken ruhta sevinç gelirdi
Kendime en güzel liman seni bilirdim
Ne yazık ki yanılmışım, nazına yenildim.

Oğuzhan KÜLTE