Sensiz
Beni mahzun bu kentte zorla nefes alışım
Güneşime küs tanlar, şafaklar yakar sensiz Beni bu labirentte yapayalnız kalışım Karanlığa gömülen sokaklar yıkar sensiz. Beni yağmur altında ıslanmak bir başıma Düşen her damlasını karıştırmak yaşıma Toprağımı, taşımı kuşatan telaşıma Bitmeyen bu kışıma dayanmak sıkar sensiz. Beni metropollerin çığırtkan yalnızlığı Köşe başını tutan betonun ıssızlığı Doymak bilmeyen nefsin kendine haksızlığı Akrebin hırsızlığı ecele çeker sensiz. Beni kara geceler, cinayet mahalleri Gözün göz görmediği tozun duman halleri Sokakları süpüren devrin ihtilalleri Çöküş ihtimalleri çıkmaza sokar sensiz. Beni büyük resimden kesit olan prova Tahayyülü özlenen mavi örtülü ova Sahili...şiir yolu, gecesiyle Yalova Ahşap bir iskeleden denize döker sensiz. :) |
İşte güzel bir örneği bu şiir.
Şiir sizi bir duygunun içine hapsediyorsa, içinde bulunduğunuz andan alıp sizi başka bir aleme doğru sürüklüyorsa , kâh içinde kendi yansımalarınızla karşı karşıya kalıyorsanız, kâh onunla güçlü bir bağ kurup hiç kopmuyorsanız eğer,
''Ne de olsa şiir, şairin olduğu kadar okuyanın, ihtiyacı olan ve bağ kuran herkesindir '' görüşünün ne kadar da isabetli bir görüş olduğu gerçeğini bir kez daha hatırlamış oluyorsunuz.
En iyi şiirler kişinin yüreğini ortaya koyarak yazdığı şiirlerdir.
Şiirde akıcı ve etkileyici bir dil hakimiyeti var. Ayrıca birbirinin devamı niteliğindeki hece şiirlerinden tamamen kendisini soyutlamış farklı bir anlatım ve imgeleme tekniği var.
Güne gelmeyi sonuna kadar hak etmiş.
En içten tebriklerimle..