hayatı getir baba
koy bilyelerimin arasına
oynarım tozlu bir sokakta
sobayı yak biraz üşüdü ellerim
tutamıyorum
düşüyor ellerimden bilyelerim
seni görüyorum
gülen yüzünle baba
bana bakıyorsun evimizin kapısından
acele et baba
sana koşuyor sanki karanlıklarım
kalkmıyor kollarım yerinden
arada bir
bir dudak değiyor yanağıma
üşüme evlat dedikçe bana
uzanamıyorum kucağına
üzerimi ört baba
üşüyorum bu yalnızlıkta
sabah olsun söz sana
güneş vursun gözlerime
ilk sana koşacağım
uzat o tozlu ellerini
çok korkuyorum
ben kimsesizmiyim baba
nerede yüreğime huzur katan
sıcacık ellerin
korkuyorum baba
bir şey göremiyorum
gözleri yok bu karanlıkların
sen tut ellerimi
sarsın beni varlığınla
o güzel umutların
Yaşadığımız gün, neyin günü
başımın üstünde mavi bulutlar
uçan kuşlara yetişiyor ellerim
baba koş uçuyorum
koş baba son defa öp beni ..

hilmi arsoy - tekirdağ 10.02.2023