İçimde yangın,
Ruhumda isyan,
Dilimde feryat.
Başımdan bela eksik olmuyor.
Geceye musallat olan deli,
Bilmem ki niçin
Başkasını bulmuyor?
Uykuda kan revan kavuştuklarım,
Rüyada ilk ve son buluştuklarım,
Hiç hatırlayanlar var mı dersin?
Okul duvarında yazıştıklarım?
Gözleri gülerdi konuştuklarım.
Teker teker gitmişler,
Beni hep terk etmişler.
Kaynar ruhumda isyan!
Bitsin mahmurluk uyan!

Sadaka değil ondan
İsteyip almadığım,
Cahili bolca imiş
Yaşayıp bilmediğim!
Ne bedbaht insanmışım,
Ömürde gülmediğim,
Nesini seveyim ben,
Sonunu görmediğim.
Sürüklendiğim umman
Bilinmeze götürür,
Her gidişte limanı
Yıkar dize getirir,
Yüklü olan sevgiyi
Dağıtarak bitirir.
Xumar gözlerin duman,
Uyan ay yüzlüm uyan!

Bu son sefer gidişin,
Hırçın dönüş yaptırır,
Aldığı yolcuları
Sonsuzluğa yetirir.
Son mekâna yatırır.
Bu dert beni bitirir.
Duymadan feryat- figan,
Uyan uykudan uyan!..
24.10.2024 Emir Şıktaş