bitkiler yeşillikleri toprağa veriyor
gözler gökyüzünü almış
uzaklar bakıyor karşıdan
yavaşça çekiliyor gün
uzak evlerin çatılarından

mavi bir bulut bekliyor sokaklar
ömür üzgün
bir yaprak daha düştü takvimlerden
bir bir bitiyor gün
pencerede telaşlı perdeler
zamanda yalnızlığa dalmış saatler

yelken açmış gönül
bilemezsin içinde neler var
sabah seherinde yanar kadın yüreği
boyun bükecek yalnız yanın
kalbe damlamasın
gözlerde ağladığın
ah şu sabahlar
umuda koştursun
kendini karşılayan kapılar

şimdi sonbahar sevdiğin
kasımpatı zamanı bahçelerin
seninde gönlünde
umutla açan son çiçeğin
resimlerden kaçmayı deneme
en güzel yerinde
vakte verdiğim zaman
sisler dağılacak elbet
elbet perdeler açılacak geldi gün
gülümseyen yüzü görünecek güneşin

aşka hile katmadan
şiirler dokunacak yüreğe
takati tükenmeden sözlerin
kaçma artık kendinden
gökyüzünde ay parlarken
anıları kuçakla sevgili yaşamından..

hilmi arsoy - tekirdağ 17.10.2024