bir zaman müsaadesinde
sesi uçtu ayakların..

sustuğum yerlerin külüne üşüdü lambalar
biçildi ıssızlığın uyku tozlarıyla
buğu ocaklı boşluğu..



büyüyen gölgelerin
sis gözlerinde buharlı gök
heybetli kirpiğiyle bıraktığında kendini ağaçlara
bir dağın saçağından tutup da
nasıl anlatsam seslerini gecenin
kesik kesik bahçelerin soluğuna
dökülür yüzüm
girer gövdeme ayaz
ışıklı bir çiçeği özlerim




dolunayın göğsünden çalıyorum kendimi
titreyen asılmaların kıyametinde
karanlığın yarı usancı yangın gibi irkilir
daracık pencerelerden çek beni
saçlarımın kıvrımında güneş gevreği
yaşama asılmışlığı ellerimin



toprağa inen yankıların
tok kokusunda zaman incecik ip
kıvrılır kökleriyle yorgun ve eksik
dilimin sözcüğünde suya gerilmiş kuşlar
ve kalbimin yağmur kıvamında kenti
tutulan bütün dizelerin aşkı yıldızlayan
düş demi
hâlâ ikliminde ne çok özlüyorum
rengini çiçeğin

bir zaman müsaadesinde
yüzündeki güllere iyi bak Anne


...