Kaç ayak izi kaldı ,benekli kediler gibi haksızlığın kapısında
kim bilir kaç göz yaşını sökerek aldılar
Firdevs bahçelerinde hangi ağacın dalını kırdılar
kan akıtınca kapanıyor sanki geçmişteki dosyalar
taş dibinde çürümüş yosun tutarak,
yeterince uyudu hayallerimiz
hüzün çığlıkları uyanır artık her gece

"Çekirdekli üzüm gibiydi Hayat,"

ağzımızı tatlandıran , dişimizi kıran
hüzün çığlıklarıyla uyanan Seksen, doksanlar
buz gibi bir devri kapayan
Mehtap da asılı kaldı , acının meneviş bakışı
annemi hala korkutur, hala çuval çuval alır şekeri ,unu
yağın en tenekesini
bilir kişi olarak yaşayan, acılı ninniler duymuş kulaklarım,

ayakta sallanırken, duvar köşelerine takılı kalırdı gözlerim, heybelerin heybetine
masallar çıkacak içinden, zannederdim
hayallerim, çocukluğumun ayak izlerini
dedelerini arıyor,
çok giden olmuş heybesiyle, hiç gelen olmamış geçmişten

Karpuz dilimi gibi içi sulanmış dışı sert bu Hayat
bıçak sırtına dayanmış, canlılar
kötülüğün benekli kediler gibi iz bıraktığı yerden geçiyor " Zaman"
ve hiçte mutlu değil
bende, içimde,dışımda

Zaman iyice sulanmadan ben kaçar

kaç kere ayak izi bıraktılar bir bilsen hala akıllara zarar
benekli kediler gibi iz bırakmış işte,
Firdevs bahçelerin de kırılmış kolu bacağı hüznün
taşlar ölmüş, taşlar ölmüş

"Kan akıtınca zafer kazanmış , bayram etmiş hüzün "


Ayşe Caniberk
Gümüş kalpler