ahhh ruhum
ağlatmaya meyilli tiyatro sahnesinde
hep payıma hüzünsel roller düşse de
gülüşler saçmayı becerebildim palyaço maskemle
seni de kahkahalara boğabildim opera konserlerimle
ve bembeyaz kederler yağan saçlarımı sevmek nasip oldu
çok şükür kendi ellerimle


baba evindeki sıcaklığa hasret iken
elbette ki gurbet kapısında el olmak kolay değildi
başımı anne sesli dualara yatırdığım vakit
içimin rengârek sevinçleri arşa değerdi
o yüzden yalınayak seher vakitlerine koşmayı çok severim
avuçiçi çizgilerimdeki doksan dokuz kez gülümsemelerim
yalnızlığımın en sâdık ilacı olmuştur
secde secde çoğalırken umutlarım
her şeye , herkese inat
ebem kuşağının renk cümbüşüyle yine yeniden doğmuşumdur


hatırsız diye gönül koyma bana ruhum
güzel günlerin hatırını hiç hiçe saymadım
içtiğimiz tek bir kahvenin kırk yıl değil
sonsuzluk kadar hatırı ve tadı kaldı yüreğimde
biliyorsun


öyle ahkâm kesmek kolay tabii ki
güldüremediğim gözlerimin sualinden
ben sorumlu olacağım mahşerde
ben


üzerime iliklenen kurşundan hüznü
sevgimin gücüyle eritip atıyorum
hadi ellerini ver ruhum
kanat çırpalım sonsuz aşka
en büyük aşkla


h
a
d
i


nagihan