Ay mavisiyle asıldı güneş
durduk en güzel yerinde ince aydınlığın
kalabalığı eriyen sessizliğin soluğunda
yorgun yeşil

içeride hâr’lı bir ateş




aynaya baktım
nane kanatlarında sonsuzluğun uçları
bulutlu bir sevda sabaha uyanan
hiç unutmam sarışın esintide
toprağa düş döken rüzgar’ı..
ağzımda havalanan kuş harfleri
gölgeli tan’da kokum
ayaz pencerelerin az ışıklı odaları
imge yıldızlı sözlerinle
bana bir gökyüzü çiz
incelsin ayakbileklerim
dilimin sandalı biçer buğdaylı zamanı
kalbimin üstünde tohum toprağı yırtar

-yüzümde sürmeli bir uyku-




bir çocuğun sesiyle uyanır şehir
uykunun avlusuna çoğalır
serin gecenin boynunda güneş
ey ruhumun gölgesindeki su tazeliği
ay’ın ilk dördündeyken kalemin
gün doğuyor bir yerlere
kıvrılıyorum tenine
özlem ıslağıyla..



başını suya vuran zamanda dudaklarımın
yağmur çiçeği
içim,karanlığın saçlarıyla akan
orman ırmağı
ışık tutan ellerime usulca seslen
bir şiiri okuyorum
diriliyor aynada takvim yeryüzü sükunetiyle..
içeride bir yerde yıldız kökleri
g’özlerimin baktığı yer
biraz deli ve kıvırcık
yüzümün lekeli yangını
vazgeçilmez ıslık..



cam gövdeli dağların tepesinde
su atları
iner düş basamaklarıyla sesime
sonsuz bir yağmuru geceye dokur
iç çeken boşlukların deniz göğsü

Sus
Ay mavisiyle açılır güneş

...