tereddütleri bölüşen ellerinin kıyısıyla..
tarifsiz kalan gözleri
çölü yutan,
bahr-ı semâ
yıldızları saçlarına indiren
amâk-ı zarâfet

kalbi menekşe
yaprağında parlayan taç bârika-i sadakat
gönlünde güvercinlerin şarkısı
dudağı gülden âfet
gölgesi ayısığı..
güneşin gündüzü terketmesi
uzak ve kavuşulmayan naz
hayal-i müntehâ..

sürreal letâfet
ruhumun bütün dikenlerini kıran huzur saati
yaz günü gibi bulutsuz
ferahfeza sesi
iyilik..
b’nin içindeki tı
tecellisi



bir mumun alevinden yükselen duman gibi
içinden gidişini
elsiz ve dilsiz..

bir eşiğe muhtaçtık
ayrılığın gamını bir lahzada yakan bakışa
yolda kaybolanlara
yahut en uzak yıldıza değil
kalbinin evini sessizlikle bağışlamaya
rüzgârda uçuşan saçlarına
erguvan ağacı renginden masala
alnımızda uğuldayan karmakarışık fırtınaları
bilinmezde birbirine katmaya
güzde susmaya

sonsuzluğu anla..
kelimesiz kalışın hakikatini