Tüm akşamlarda nöbet tutuyorum
Seni bekliyorum, yağmurlar penceremde
Cam kırıkları gibi batıyor şimdi içime hasretin
Can kırığım sevdana
Gülmekle ağlamak arası dudaklarım
Sensizlik denizinde çırpınırken
Sen yoktun

Sen gibi döküldü mevsimler avuçlarıma
Uykusuz gecelere yazdım adını
Adında saklı iklimlerimi
Zamanın her anında bekledim gelmeni
Getirmedi ne trenler ne ebabiller !
Hapsetmiştim tüm zamanlarımı sana
Diyordu ki Orhan baba ; ’ Zaman akıp gider ’

Sona sardı takvimler
Rüzgarlara sordum saçlarını
Sıcaklığını aradım ellerinin
Sen yoktun !
Sensiz bir akşam daha simsiyah
Şiirsiz bıraktı geceleri
Yokluğunun kör kuyularında kaldım
Çöl rüzgarları estirdin sol yanımı
Hüzne boyadı tuvalimi
Sonbahar esintin

Geceyle gündüz gibiydin bende
Yokluklar cehennemiydi uzaklığın
Dökülen şarkıların içinde dinliyorum seni
Bütün yalnızlıklar gözlerime çöküyor
Bir korkulu akşamın içinde
Sensizliğim kendini dinliyor

Gözlerimde ıssız ormanların ürkekliği var
Bir avuç yağmur gibiydi yalnızlığım
Yangın gibi içiyordum seni sahralarından
Çatlamış sabır taşları sersebil içimde
Artık vuruyorum mavileri
Ezilmiş yüreğimi sana yollayıp
Ben, akşamlarda kalıyordum !!!!!


Günay Koçak

25. 12. 2023