Güneş selvi boyunu ,rüzgâr inatçı yönünü bana çevirdiği zaman aynalar bana küser bende bütün boş çerçevelere
İçimde kaybolan ne çok keder var
Kimini unuttum, kimini de bir dilek tutup saldım gökyüzüne

Sirkeden şaraba dönmüş her yanım
Buzları eriyen kutuplar gibiyim
Kaldırımlar benden eski ,
adımlarım benden yavaş
Gülümsüyorum zehirli bir mantar gibi

Bugün bir başka yım,
Dokunmayın ağlamam inadım dan
Keçinin sütü bulaşmış tenime
Horozun ibigine,
Soğanın cucugune gıcığım


Çift atıyorum zarları hep yek geliyor bana
Tutuyorum elimde bütün kozları
Nefsim bir yandan cimcik atıyor
Duygularım zırıl zırıl ağlıyor
Aklım kendi etrafında da dünyayı gezerken
Dünya hep etrafımda fırıldak çeviriyor



Kaldırım çiçeği bu hayat
Gecesi başka gündüzü başka
Tuzsuz sirkeyi içene
sorunca bu Dünya’nın hâlini
Hayallerim çekip gitmek istiyor buralardan



Ayşe Caniberk
Gümüş kalpler