// Bir Umut Sen’Dromu //

Dayandı gırtlağıma yokluğunun kılıcı,
Son damlasına geldim sabrımın
Güneş batmadan daha,
Yine son sürat koşacağım sana.
Zapt edemiyorum içimdeki hasretliği,
Kavuşmalıyım sen’dromuna.

Umudumdur,
Gözlerinin güneş gibi düşüşü karanlıklarıma.
Umut ediyorum ki;
Bıraksın kendini yüreğimin kenarlarına.
Düşmeden yüzüm,
Yüzündeki uçurumlarına..

Öylece duruyor orada,
Her an gidecekmiş gibi.
Sanki bu savaş yeni başlamışta.
Yeni bir mağlubiyeti tattırmak için.
Dursun da, zaten orda!
Çünkü bu umut, başka bir umut.
Korkakların umududur aslında.
Korkaklar kaybeder, bilirimm ama.
Dedim ya bir umut!

Diyorum ki,
Eğer hak etmiyorsam onu
Varsın kaybedeyim
Olsada uçurum, yolun sonu?
Korkaklık bana göre değil,
Bu bendeki deli cesareti.

Söz olsun!
Bu tepeyi fethetmek için savaşacağım!
Kaybetmek pahasına olsada,
Ardına bir gitme koyup
Sonuna kadar, yol alacağım.

Nihayetinde;
Gidişin devrim sayılsada,
Yokluğun çığ olur,
Düşer yüreğime derin bir darbe.
Karşıyım ben!
Dedim ya!
Gülüşlerine yakışmayan,
Gözlerindeki harbe.

Kadir TURGUT