//  Bir Zaman Kaybı-ndasın Kadın  //


-Olur mu? Deme, olacak!

O gittikten sonra, 

İş işten geçtikten sonra yani.

O varken sahiplenmedigini, 

Yokluğunda aradığında.

İşte o zaman!


Yani! Sesini duyuramadığında 

Aşacaksın hududunu.

Ne umutLar ekmiştim oysa dersin, 

Kendine.

Sadece beni gerçekten sevdiğine 

Ikna olmak, istemiştim dersin.

Demesine de.....

Gözlerinin

Hayata tutunduğum bölgesinde.


İşte tamda! 

Orda yitirirsin, 

Büyümesini umut ettiğin ’umudunu’ 


Hakkettim, 

Ne gelse başıma mustehaktir dersin.

Avuntuların bile 

Teselli etmeye gücü yetmeyecek

Seni.

Ve yüreğin;

onun için çığlık çığlığa

Ağlamaya devam edecek...


Gün gelecek 

Onun bir ayak izi bile kalmayacak,

Sokağında,,

MartıLarın çığlığı bile özelliğini yitirecek,

O yokken.


içinde başLayan o savaş, 

O haykırış,,

Hiç dinmeyecek.

’unut onu’ diye haykıran yüreğini,

Söküp atasın gelecek.


Acı ama!

Teninde bir başkasının kokusuyla 

Gelmesine bile razı olacaksın.

Bağlandıkça kaybetmene rağmen,

Kendini unutup onunla dolacaksın.


Bir zamanlar !

’nefes’ diye içine çektiğin havayı,

Onsuz bırakmayı istemeyeceksin.

.......

.......


-Söylesene kadın!

Hala yüreğini sahiplenen bu adamı,

Umursamamaya devam mı edeceksin.

Söylesene! 

Ya yarın kazanmak için geç kalırsan...

Evet, bence vaktin varken 

Ona güvenmeyi öğren.....


03.21.2017

Kadir TURGUT