gecenin sadağında pürmelâl efsun
aynalara süzülen hüznün rengi kurşuni
sarı yapraklarını döküyor gece sokaklara
içimde kanlı fırtına içimde kaynar kazan
içimde bir karanfil çökmesi
tenhalarda

oy melâl
oy ruhumun buzlaşan yangını
dök içimin katranlaşan bezginliğini
susmak kadar ağlamak da evlaysa
öyleyse çağlayan ırmakların gür çığlığı
yıkasın beni köpüklü şelalelerin
buzlu kollarında

sanırım
yetim bir kuşu öldürdü günbatımı
uzaktan yakından sesler savruluyor kulağıma
fokurdayan bir karmaşanın içine çekiliyor usum
dokun kalbime karanfil

ruhumda ince bir yol sızı
ayağı tozlu semazenlerin eteğinde dönüyor belalı başım
doğumla ölüm arasında bir muammanın içinde
iki gözüm iki çeşme oy melâl

gecenin nurlandığı yerde çılgın rüzgârlar
içime estiriyor devleşen köpüren özlemleri
göğsümde kamburlaşan firari hasreti sağıltıyor
gittikçe yalnızlaşan
mezar taşına

içimde bir karanfil çökmesi
tenhalarda

orda mısın -b a b a





ayşe uçar
12122023
-anma-