görklü gecenin kucağında gümüşi yıldızlar
içinde düğüm düğüm düğümlenen gizem
çöz çözebilirsen hadi aklı evvel usum
tutkuya çiçeklenen ömrün
kaç baharı kaldı

açılsın perde başlasın oyun
sıkı tutun rüyanın ucundan savsak kollarım
sisli pencerelerin ayazına düşme karlı kışlı gecelerde
eli ayağı uyuşuk perdelerin kıpırdamaz oynaş gölgeleri
çekilin yolumdan oyunun başrolü benim kaptırmam kimselere
zihnimin labirentlerinde koşturan haylaz çocukluğum
yorulmadın mı hiç
masamdaki kağıtlar ucu kırık kalemler saksıdaki telgraf çiçeğim
anlamıyorsunuz tadı tuzu yok bugünlerde siyah beyaz resimlerin
sofadaki aynamın

her gece sırlanır
uykusuzluğun ayakları gece nöbetlerine
çağırır beni bilinmezliğin gizemi esrarlı kucağına
hissederim bazen kalbimin sıcaklığını uzaklardan
sihirli bir ay gibi dökülür aşk gökkuşağından yaşam arterlerime
uyanır düş koparan masallar -ağaçlar büyütürüm ellerimle kristal çiçekli
dallanır uç filizleri dizlerimde uzanırım göğün göğsüne
saçlarımda renkli tılsımlar
...........
bir kez yakalayıp sarılıp öpsem ruhumu
dağılacak tepemdeki gri bulutlar tuzla buz olacak karanlığın uğultusu
soyunacak tüm denizler akacak nehirler üstüme üstüme

ama olmuyor uslu durmuyor kollarım ellerim
sürekli kurcalıyor yaşam bilmecesinin anahtarlarını
çoğaltıyorum bazen özlemekten bazen soğuktan titreşen
geçmişin serçe kanatlarını

ah! benim serkeş gönlüm
geçmiş geçmişte kalınca güzel ulaşılmaz olsa da geleceğin yolları
gaipten gelen bir şarkının mırıltısını üfleyen zamanı bekle
anlaşılmaz evrenin dili çözülmez bulmacaları kilitlenir bir sonda
ne alimler ne filozoflar nice yollar tükettiler çözemediler sırrın sırrını
bulamadılar cezbedici esrarın gizini

olsun yine de bıkmaz uçuk aklım aranır
saçılır tüm kelimeler elime çırılçıplak hayalle gerçeğin ortasında
çocukluğum koşar gelir kollarıma sarı saçlarında mor sümbüllü hatıralar
severim annem gibi sarılırım kendime
ıhlamur kokulu vadilerde

açarım evimin kapısını sonsuzluğun mavisine
kuşlar uçururum pamuk tarlalarına uğur böcekleri konar omuzuma
der-ken tam da bulutlar pembeye boyanırken
acımaz toz koparan saatlerin ıslak zembereği
tokat gibi çarpar yüzüme

yine de uslanmam
hep aynı terane hep aynı oyun olsa da
hiç bıkmam sessiz bir filmin kuytusuna ilişir gibi ilişirim
ömrün ayak ucuna

sessizce izlerim
boşlukta dans eden çılgın hayalimi
göz pınarlarımın aksinde parlayan sonsuz ışıkla






ayşe uçar
10122023
10:29