Ne ağlama sesi, ne de kahkaha,
Ölüm kadar sessiz kara geceler...
Ne dost,ne arkadaş, ne bir akraba;
Gönlümde çaresiz yara geceler...

Yüreğim hüzünlü, ömrüm karanlık,
Mutluluklar gelip gider bir anlık,
Hayal bana seyran olan samanlık;
Nöbet, nöbet gelen sara geceler...

Güneşi kapattın, ay ışık vermez,
Hiç kimse kimsenin halini görmez,
İçimde bir sızı adı bilinmez;
Külümü çevirdin kora geceler...

Karanlıkta uçamaz kelebekler,
Gönlüm sabahları hasretle bekler,
Göğsümün üstüne dertler çörekler;
Başımda simsiyah bere geceler...

Beklemekten yorgun düştüm yarını,
Karanlığın örtmez ahuzarımı,
Gittikçe depreşen yaralarımı;
Bir elin yok mu ki, sara geceler.?

Nûriye Akyol

USTA KALEMDEN:

Sensizlikten gönlüm oldu cin kifir,
Kokunu almazım yâr püfür püfür,
Gözlerim kaparım,karanlık zifir,
Bu canı düşürür dara geceler...
(Nurettin GÜLBEY)

Görsel alıntıdır.