Muhteşem!..Muhtevasıyla,imgesiyle,cinasıyla geniş yelpazesiyle bir şölen..Kaleminiz daim,ilhamınız bol olsun.Sağlıcakla.Saygıyla..

Beyit beyit finale mimlenen şiir güzel yazılmış sevgili Nuriye Hanım.
Derin meseleler çok. Öyle ki ömür biter, kalem yazdıkça bitmez,
Şair yüreğinize bin selam ile tebrikler sevgiler.

Hâbil ile Kâbil’in anası, atası bir,
Hâbil’e cennet oldu, Kâbil’e ateş kabir...

Zamâne yılanları; öldürmez, uyuşturur,
Küheylânı eşeğin ardısıra koşturur...

Gel gidelim Nûr-iye dünya bize yaramaz,
Öyle dertliler gördüm dedim; benim yaram az.
Bu şiir, dünyadaki adaletsizlik, bencillik, kavga ve kötülükten yakınan bir şairin duygularını yansıtıyor. Şair, insanlığın özüne dönmesi ve müslümanlık gibi değerlerine bağlı kalması gerektiğini savunuyor. Şair, Hâbil ve Kâbil'in kardeş kavgasını bir örnek olarak veriyor ve bunun sonucunda Hâbil'in cennete, Kâbil'in ise cehenneme gittiğini söylüyor. Şair, zamane yılanlarının insanları aldatıp uyuşturduğunu ve küheylân gibi asil atları eşek gibi çalıştırdığını belirtiyor. Şair, sonunda dünyadan bıktığını ve Nûr-iye adlı bir yere gitmek istediğini ifade ediyor. Nûr-iye, şairin hayalindeki ideal bir yer olabilir veya gerçek bir mekân olabilir. Şairin yaram az dediği yerde ise, kendini diğer dertlilerden daha şanslı gördüğünü veya dertlerinin önemsiz olduğunu anlatmaya çalıştığını söyleyebiliriz.