Belkisi yok, yalan hep yaşamaklar.
Değil mi ki insanı yanıltan yaşadığını sanmaklar.
Önce hayaller kurdurup sonra başına yıkılanlar,
Umut diye sarıldıklarına kurulan tuzaklar.
Hayata baktığımız yerler mi yanlış.
Yoksa gördüklerimiz mi???
Bize yaşamayı öğretmediler ki!
Başlarda durmadan konuşanlar,
Bedel ödemeye gelince neden sustular?

Yüreğinin peşinden git derken inanan bakışlarla.
Olmazlığını yarınların gündelik umutlara sattılar.
Onlar gitti sonra, ve yalnızlıktı oynayan aklımızla.
Nasıl ninniyse söyledikleri ömür boyu uyutmuşlar.

Nedendir, akıl başa geldiğinde ömür nihayete eriyor.
Pişmanlıklar, keşkeler birikmişlikleriyle canımıza okuyor.
Ve olması gereken neyse oluyor.
Oysa hayat insana verilen fırsat, en gerçeğinden.
Alınan her nefesin hayrına kullanılması gerekirken,
Her şeyimiz sandığımız uğruna hiç oluyor.

O yalan bu yalan var biraz da sen oyalan.
İrademize yapılan saldırılar değil mi insanlığı susturan
O halde yetmeli! Değil mi? Allah aşkına uyan!


TmR 11.12.2023